Cirkelvormige depressies in de Vlakte van Bocholt

Weinig verstoort de rust van de wandelaar in het gave landschap van de Abeekvallei en het Stamprooierbroek, ankerplaats in het noordoosten van Belgisch-Limburg, tenzij soms de processierups, de geduchte behoeder van de leegte en de stilte die dit gebied kenmerken. Er is ook weinig in de mozaïek van weilanden, maïsakkers, bosjes, vennen en beken, in de Landschapsatlas omschreven als een 'gedegradeerde bocage', dat opvallend om aandacht vraagt. En toch herbergt dit gebied landschapselementen die op zich het resultaat zijn van heel gewone erosie- en sedimentatieprocessen, maar die zo vergankelijk en kwetsbaar zijn dat hun bewaring hen uitzonderlijk en uniek maakt. Zij zouden nog steeds onbekend en onvermoed gebleven zijn, ware het niet dat een aandachtige wandelaar oog kreeg voor enige onlogische variaties in de vochthuishouding van de bodem en het eraan gekoppelde microreliëf, en dat het Digitaal Hoogtemodel Vlaanderen een instrument bood om deze in kaart te brengen. Meer was er niet nodig om de Werkgroep Geologie met spade, boor en meetlint aan het werk te krijgen om de aanvankelijk nog enigmatische structuren te onderzoeken en hun wordingsgeschiedenis na te gaan.